Auteur: JimmyA3aenssens

DNRT 5u TT Assen, na een tegenvallende wedstrijd in juli, stonden Ken Peeters en Jimmy Adriaenssens te popelen om de handschoen terug op te nemen in de gifgroene BMW 1.20d. De wagen was net voorzien van een nieuwe motor, werd eerder in oktober grondig gerodeerd en getest, en was klaar voor nieuwe wedstrijdkilometers. Voorzichtig optimistisch voelden de piloten de wagen aan in de kwalificatie, zich voorbereidend op het grotere werk.

De kwalificatie verliep goed en Ken Peeters zou de wedstrijd starten. “De start verliep best gecontroleerd zonder al te veel overmoedige acties van andere rijders, dus het was een kwestie van een goed plekje te veroveren in het veld en in een treintje rondjes te gaan malen aan een strak tempo. Het was mijn allereerste keer op TT Assen, dus qua ervaring moest ik me beroepen op de uren on board beelden die ik vooraf had bestudeerd en hier en daar wat technieken stelen van de rijders rond mij. Mijn tempo liep goed op en langzamerhand schoven we op in de klasse. Na enkele ronden kreeg ik echter te kampen met een ABS probleem, iets wat Jimmy in de kwalificatie ook meemaakte, maar na een pitstop opgelost bleek. Op zich geen groot euvel, gewoon iets om rekening mee te houden.”

Gezien de verplichte 5 pitstops opgelegd door de organisatie, kwam Ken na ca. 50 minuten de pits opzoeken om het stuur aan Jimmy door te geven. In een poging om de ABS te resetten werd de wagen kort even stilgelegd en terug gestart, ware het niet dat de wagen niet meteen aansloeg en er helaas enkele minuten verloren gingen. Na een kleine ingreep van de mechaniciens aan de brandstofpomp, sloeg de wagen echter wel weer aan en kon Jimmy de baan op voor zijn stint. “Op zich heb ik met deze wagen weinig oefenronden achter de rug, laat staan wedstrijdkilometers, dus ook al had ik in de kwalificatie al wat gewenning kunnen opbouwen, de wedstrijdstints zouden me pas echt de ervaring geven die ik zocht. Al snel kwam ik klasseconcurrentie tegen en diegenen waar het eerst tandenbijten mee was, zag je op termijn en vooral ook in de latere stints toch sterk wegzakken. Heerlijk om die progress te voelen!”

Vijf pilotenwissels en twee tankbeurten later werd de laatste stint aangevat en met nog vijftig minuten wedstrijd op de klok, scheurde de gifgroene BMW 1.20d op een virtuele derde plaats in de klasse over het prachtige Drenthse circuit. Het was Jimmy die de buit moest binnenhalen en om 16:45u werd de derde plaats officieel verzilverd! Het was een prachtige come-back van de kleine maar snelle Bayerische één-reeks. Nu de winterperiode aanbreekt zullen Ken, Jimmy en Spork de hoofden bij elkaar steken om te plannen voor 2020, er zijn immers nog twee hogere podiumschavotjes te veroveren en mits de juiste voorbereiding, ligt dat doel heus dicht binnen bereik!!

Download persbericht als PDF-bestand

Het moet zo’n slordige 25 jaar geleden zijn dat de basis werd gelegd voor de DNRT wedstrijd waarop Ken Peeters en Jimmy Adriaenssens met het Spork Racing Team op zondag 21 juli ’19 intekenden. In de jaren ’90 was het immers de ‘oudere’ generatie die samen wedstrijden betwistte binnen in het Belgische autosportgebeuren. Luc P. en Herman A. (vaders van) verdedigden toen reeds de belangen van het nog zeer jonge Spork Racing Team in één van de witrode ‘Quick’ VW Golfs! Aangezien een passie voor autosport bijzonder besmettelijk is en dan ook zeer eenvoudig van generatie op generatie overslaat, keken Ken en Jimmy er intens naar uit om samen nieuwe successen binnen te rijven! 25 jaar betekent niet alleen een nieuwe generatie rijders, maar laat zich ook voelen in de technologie waarmee gewerkt wordt. In plaats van te kiezen voor de conventionele benzine motor, werkt het duo Peeters-Adriaenssens nu met eentweeliter turbodieselmotor die de BMW 1.20d naar de top van de tabellen moet leiden. De DNRT wedstrijd waarop het duo intekende werd verreden over 10u, een endurance wedstrijd waarin de zuinigheid van de TD-motor als extra troef aangewend kan worden!

 

De start van de wedstrijd nam Ken voor zijn rekening, Ken Peeters: “Zeven u ’s ochtends en de spanning begint stilaan te stijgen, iedereen heeft er vertrouwen in en onze groene racer is klaar voor de strijd. Uit de loting blijkt dat we vanaf de vierde positie mogen starten. Op zich een mooie uitgangsplaats maar het wil ook wel zeggen dat er heel wat wagens uit de hogere klasse achter ons moeten starten. Al een geluk dat het een 10u race is en dat iedereen dus wat rustiger van start zou gaan…dachten we. Een gedachte die in de Hugenholtzbocht snel vergeten was. Eén van de deelnemers kwam naar voren gesneld en deelde daarbij een vriendelijk tikje uit aan een wagen voor me die per direct in de muur belandde, race over! Ik kon het incident gelukkig ontwijken en de race kon voor mij dan echt beginnen. We hadden ons voorgenomen om rustig op te bouwen om de wagen goed aan te voelen en al snel was duidelijk dat we rond plaats 10-12 konden meedraaien met gemiddelde rondetijden van 2’09” zonder al te hard door te duwen. Enkele duels in het eerste uur sterkten ons vertrouwen dat dit wel eens tot een mooi resultaat kon leiden.”

Na een klein uur actie bracht Ken de wagen binnen om het stuur door te geven aan Jimmy. “De eerste stint was vlot verlopen dus ik keek uit naar de eerste wedstrijdkilometers met de gifgroene BMW 1.20d. De tijden zaten goed, dus we lagen op schema. Ik was goed en wel 4 ronden onderweg toen ik op de rechte lijn na de Vodafonebocht plots te kampen kreeg met vermogenverlies. Mits overleg over de intercom besloten we de wagen even aan de kant te zetten en een reset uit te voeren. Dat dit euvel niet normaal was, was wel duidelijk. Een reset bleek niet te helpen en in een poging om de wagen naar de pits te brengen begon de wagen bijzonder hard te roken, afgaande op de geur bleek ik plots olie te verbruiken. Ik trachtte rustig mijn weg te vervolgen totdat de motor plots op hol sloeg toen ik ontkoppelde. Instinctief wil je meteen de auto via het contact afleggen, maar aangezien dat niet zou baten bij dit probleem wist ik net op tijd de motor terug te koppelen en de motor vervolgens langzaam dood te remmen.” Deze gebeurtenis beloofde niet veel goeds en eens in de pitstraat gearriveerd was de diagnose al snel duidelijk: einde verhaal.

Het Antwerpse team moest helaas de wedstrijd staken. Initieel werd gedacht aan een stukgelopen turbo waarbij via die weg olie in het inlaatsysteem terecht kwam, maar na verder onderzoek in de workshop bleek de turbo nog geheel intact te zijn en bleek het motorblok op druk te komen waarbij de olie via de charterontluchting in de inlaat werd gestuwd. De reden van het op druk komen van het charter dient nog onderzocht te worden, maar allicht is er in één van de compressiekamers iets ernstig mis waardoor de explosie tot in het motorblok komt. Het team en het duo laten de moed echter niet zakken en trachten zoals gepland later dit jaar opnieuw aan te treden in een nieuwe endurance wedstrijd!

Download persbericht als PDF-bestand

Zandvoort, zaterdagmorgen 23 juni trad het Spork Racing Team aan in het DNRT kampioenschap met hun felbegeerde Seat Leon Supercopa. Rijder van dienst Jimmy Adriaenssens verheugde zich erop om de wedstrijden aan te vatten op het glooiende en bochtige Nederlandse duinencircuit.

Jimmy Adriaenssens: “Het is de tweede keer dat ik aantreed in het DNRT kampioenschap, ditmaal als solorijder maar meteen in de hoogste klasse van het kampioenschap. Met andere woorden wordt het strijden voor het algemene podium. Desondanks dat ik in de hoogste klasse zou uitkomen, zag ik dat het niet eenvoudig zou worden. Maar liefst drie Porsches GT3 cup waarvan twee van de voorlaatste generatie en meerdere BMW’s M3 GTR boden zich aan als directe concurrenten.”

Voor de start van de eerste race besliste de organisatie een uniek idee toe te passen. De laagste klasse wagens diende als eerste te starten en de snelste wagens van het kampioenschap via een herstart, ca. een halve ronde later.

“Zogezegd zo gedaan wachtten we allen geduldig ons startsein af en met het licht op groen schoot ik uit de blokken, reeds op de eerste rechte lijn wist ik enkele plekken goed te maken en nestelde ik mezelf meteen in de top vijf. Het verschil met de eerste drie wagens betrof enkele seconden per ronde, maar het verschil met P4 betrof slechts tienden dus hier zat potentieel. Door constant heftig in gevecht te zijn met mijn achterligger kon ik niet meteen een aanval plannen, maar tijdens een herstart na een code 60 neutralisatie zag ik mijn kans toen de wagen op P4 de herstart te laat opmerkte. Het snelheidsverschil in de rechte lijnen was aanzienlijk, het was een kwestie van met de tanden op elkaar te verdedigen en met 80% concentratie op de achteruitkijkspiegel trachten zo strak mogelijk te rijden.” Het waren bloedstollende ronden op het einde van de race, maar  uiteindelijk wist Jimmy zijn vierde plek veilig te stellen en kon hij tevreden terugblikken!

De tweede race verliep ongeveer gelijkaardig, ware het niet dat Jimmy dit keer weinig voordeel uit de start kon halen. Op een zesde positie wist hij dat er nog werk aan de winkel was. “Na enkele ronden in de wedstrijd zag ik mijn kans schoon toen de BMW E46 M3 GTR van Olivier Naaktgeboren een vroeg rempunt koos voor de Audi S bocht. Ik zette me aan de linkerkant langszij en lijnde mezelf alzo optimaal op voor het tweede gedeelte van de Audi S-bocht. Gezien ik mijn neus voor die van Olivier kreeg in de linkse doordraaier kon ik voor hem uitaccelereren. Mits nog een later rempunt als hem aan de Arie L.-bocht was ik er volledig voorbij.” Vervolgens wist Jimmy Olivier’s aanvallen te verschalken totdat de Nederlander een zware fout maakte. Hij miste totaal zijn rempunt in een poging om Jimmy uit te remmen… “Opnieuw aan de Audi S-bocht trachtte Olivier Naaktgeboren mij dit keer uit te remmen, ware het niet dat hij precies totaal zijn rempunt vergeten was om kost wat kost voor te zijn. Ik zag de neus van de BMW komen aan de binnenzijde en ik had twee opties. Insturen en een BMW vol in de deur krijgen of zelf voor het grind kiezen.” Uiteindelijk werd het een combinatie van beide. De Nederlander kreeg zijn wagen geheel niet meer ingestuurd en raakte de roodwitte Seat. Jimmy schoot richting het grind en had vlak erna plots geen stuurbekrachtiging meer. “Het feit dat de stuurbekrachtiging wegvalt na zulk voorval kan duiden op een olieleiding die is losgeschoten, stukke servo pomp of de multi V-riem die geknapt is mits de grindsteentjes. Ik zag dat ik nog steeds een correcte alternator spanning had, dus zou er toch een olieleiding geknapt kunnen zijn en liep ik mogelijk kans om de stuurassistentie volledig stuk te rijden.” Om verdere schade te vermijden, diende Jimmy zijn wagen aan kant te zetten en helaas forfait te geven. Een spijtige zaak dat de Antwerpenaar door een fout van de Nederlander, de handdoek moest werpen maar in deze sport kan het zoiets helaas gebeuren…

Doch met frisse moed worden de plannen gesmeed om een volgende race op de agenda te zetten. Meer nieuws binnenkort!

Download persbericht als PDF-bestand

15 mei 2018, Jimmy Adriaenssens en Niki Wera, beide ‘Engineers Go Racing’-piloten sloegen de handen in elkaar om onder leiding van het ervaren Spork Racing Team de BMW E36 3.25i de sporen te geven op het Limburgse asfalt van circuit Zolder.

Jimmy Adriaenssens: “Ik had reeds veel gehoord over de sportiviteit, diversiteit en aangename sfeer in dit Nederlandse DNRT kampioenschap dus ik was reeds langs geïnteresseerd om eens een keertje deel te nemen. Nu de omstandigheden gunstig waren hebben ik en Niki de koppen bij elkaar gestoken en present getekend op een circuit dat we beide als geen ander kennen. Daarbij kan een beetje nationalisme nooit kwaad om onze noorderburen het vuur aan de schenen te leggen in eigenste Belgiëlandje!”

Niki Wera: “Reeds in 2017 kwam ik reeds aan de start in dit Nederlandse kampioenschap met onze competitieve ‘bijna’ oldtimer. Gezien de hoge eindnotering toen, was de keuze snel gemaakt om opnieuw deel te nemen. Vooral Zolder zit goed ingeprent bij me, dus gaf ik er de voorkeur aan om opnieuw te rijden waar ik lichtjes in het voordeel was.”

De kwalificatie verliep perfect, het Antwerps-Brusselse duo kwalificeerde immers pole position voor de eerste race! De start van de eerste race kwam ter rekening van Jimmy Adriaenssens. Na een relatief conservatieve start haakten meteen meerdere rijders in elkaar en werd er reeds in de eerste ronde een ‘Code 60’ ingelegd om de aanrijdingen te neutraliseren. “Zoals steeds met een code 60 is het langzaam rijden en afwachten tot de baan is vrijgemaakt en zorgen dat je alert bent voor de restart. Het feit dat ik als Belg de baanposten op circuit Zolder goed wist staan, kon ik op het moment dat de groene vlag getoond werd meteen een verschil maken en wist ik al snel terug op te rukken naar de eerste plek. De race verliep verder stabiel en het was een kwestie van controleren en de buit binnen halen.” Adriaenssens pakte een eerste plek in de klasse en het was aan Niki om zich voor te bereiden en bij voorkeur alsook een overwinning veilig te stellen in de tweede race!

Het lot besliste echter anders over de situatie, na de ogenschijnlijk ‘eenvoudige’ winst werd het duo Adriaenssens-Wera een klasse hoger gezet samen met nog enkele concurrenten. Dit maakte natuurlijk dat de rijders hun eerste plek kwijt waren en genoegen moesten nemen met een tweede rangschikking (in hun nieuwe klasse). Niki Wera “Deze situatie legde natuurlijk meteen meer druk op mijn schouders. Ik zou mezelf immers moeten weren tegen plots veel krachtigere concurrenten met mogelijks ook meer wedstrijdervaring. Ik kwam goed weg bij de start, verloor één plek in de eerste ronde en werd vervolgens op de hielen gezeten door een BMW 1 serie WTCC. Het vermogen dat die wagen produceerde was toch iets teveel spek voor mijn bek en ik diende de duimen te leggen. Doch kon ik vanaf dan de situatie controleren en vond ik aansluiting bij de bewuste BMW 1 serie.” De BMW 1 serie wist net voldoende voorsprong te houden om een aanval van Niki onmogelijk te maken maar toch eindigde de Antwerpse BMW E36 in de punten! Na samentelling van beide wedstrijdresultaten werden Adriaenssens-Wera nipt derde op een handjevol tellen van de tweede deelnemer! Een veelbelovend resultaat dat smaakt naar meer.

Download persbericht als PDF-bestand

29 september – 1 oktober, Nürburgring. De prefinale van de Supercar Challenge werd verreden in de prachtige Duitse Eiffel naast de legendarische Nordschleife. Jimmy Adriaenssens tekende present om de kleuren van het Antwerpse Spork Racing Team te verdedigen in de witrode Spaanse bolide. Met oog op een overwinning vatte hij het weekend met volle moed aan!

De vrije trainingen toonden aan dat er best nog een beetje werk was alvorens in staat te kunnen zijn om potten te breken in de Supersport 2 klasse. Mits wat aanpassingen werden er stappen in de goede richting gezet, maar pas toen de hemelsluizen zaterdagochtend open gingen voelde het Antwerpse team hun ambities naar de realiteit neigen. Op een door en doornatte omloop werd de kwalificatie aangevat en al varend van de ene bocht naar de andere, voelde Jimmy zich kiplekker in deze tricky omstandigheden. Onmiddellijk in de eerste ronden klokte Jimmy al pole positie in het algemene klassement en wist daarmee de Porsches 991 GT3 Cup, de BMW M4 silhouettes en tal van andere zogenaamd snellere wagens te
verschalken. “Ongeveer het gehele eerste kwartier prijkte ik bovenaan op de monitoren, wat me natuurlijk motiveerde om dieper en dieper te gaan. Uiteindelijk had ik de pech dat de stroelende regen verminderde en de ‘rivieren’ over het asfalt langzamerhand optrokken. Dat resulteerde in het feit dat de krachtigere wagens hun vermogen beter op de grond kregen en toch nog het verschil konden maken. Ik klokte uiteindelijk af op P2 voor beide races en keek uit naar de eerste wedstrijd die alsook in natte omstandigheden zou verreden worden!” aldus Jimmy Adriaenssens.

Zo gezegd, zo gedaan, als het in de Eiffel regent, dan kan je wel zeggen dat het echt regent. Geen minuut ging voorbij tussen kwalificatie en race zonder dat het even ophield met regenen. De ‘wet race’ werd een feit! “Gekwalificeerd op P2 werd de race opgesteld en al in de opwarmingsronde werden de tricky omstandigheden nog maar eens duidelijk. Voor mij ging, bij het verlaten van de Mercedes-arena, een Porsche van de baan, gelukkig met beperkte schade aan de voorbumper. Twee bochten later zag ik een BMW M4 silhouette achter mij het grind in schuiven en vlak na het startsein ging een KTM Xbow voor mij in de rondte in de Mercedes-arena zelf. Ik trachtte me er niet door uit het lood te laten slaan en concentreerde me vooral op de time gap tussen mezelf en de leider in de klasse. Halverwege de race kwam ik de pits opzoeken voor de verplichte pitstop met een achterstand van ca. 10 seconden op de leider. Gezien het resultaatssecondensysteem kwam ik als eerste de baan op met een voorsprong van een dikke 10 seconden en diende ik de wedstrijd te controleren en mijn voorsprong te behouden. In deze top omstandigheden voelde ik me helemaal thuis en was het een kleintje om te controleren.” Uiteindelijk kwam de witrode Seat Supercopa als eerste over de lijn met een voorsprong van net geen 30 seconden op de BMW E92 M3 van Ollie Taylor. De eerste overwinning van 2017 werd meteen een feit!

De tweede race werd echter verreden onder een heerlijk herfstzonnetje en hier werd de taak meteen een stuk moeilijker. De GP strecke van de Nürburgring heeft zowat alles om het een voortrekker moeilijk te maken, en dan hebben we het vooral over trage bochten waar uitaccelereren steeds gepaard gaat met onderstuur. “Doordat bijna de helft van alle bochten in derde versnelling genomen dient te worden verliezen we enorm veel tijd bij het lanceren uit de bocht. Je krijgt het vermogen niet zo goed op de grond als de achterwiel aangedreven wagens en dus moet je op de snelle stukken heel diep gaan om die verloren tijd weer in te halen. Het was dan ook logisch dat P3 in race 2 het hoogst haalbare was. Nog net een podium, maar helaas geen topresultaat als daags ervoor.” aldus Jimmy.

Spork Racing is verheugd haar naam weer even goed op de kaart te hebben gezet op de Duitse omloop en plant nu richting de toekomst. Tijdens de Supercar Challenge seizoensfinale op Assen tekent zij voorlopig niet present, dus zullen zij de tabellen weer vervoegen in 2018! Tot dan!

Download persbericht als PDF-bestand

Op 9, 10 & 11 juni zakte het Antwerpse Spork Racing Team af naar het circuit van Spa- Francorchamps. Het team poogde zo hoog mogelijk te scoren in de nieuwe Supercar Challenge klasse, Supersport 2. Rijders van dienst waren Kris Van Kelst en Jimmy Adriaenssens.

In de vrije trainingen en kwalificatie was het even aftasten tot wat de concurrentie in staat was maar al vlug bleek de combinatie Van Kelst-Adriaenssens meteen competitief in deze nieuwe klasse. Met een voorlopig bescheiden vierde startplaats in beide races maakten het team en de rijders zich op voor de race op zaterdag.

“Mits verplichtingen in de privésfeer zou Kris zaterdag niet aanwezig zijn op het circuit dus spraken we af dat ik de race op zaterdag voor mijn rekening zou nemen en Kris de race op zondag. Zogezegd zo gedaan startte ik de eerste wedstrijd en kon ik meteen oprukken naar de tweede plek in de klasse, er ontstond een kat en muis spelletje met een Britse BMW E46 M3 die in derde stelling enkele aanvallen trachtte te plaatsen maar hij diende toch verstek te geven na een gevecht van enkele ronden. Na ongeveer een 25-tal minuten kwam ik de pits opzoeken voor de verplichte pitstop in, nog steeds, tweede positie. Doordat de leidende BMW E90 M3 in de Supersport 2 klasse voorzien was van een aanzienlijke hoeveelheid meer vitamientjes had deze extra strafseconden gekregen tijdens de pitstop en kon ik de wedstrijd weer vervoegen in eerste stelling. Ik kreeg van de pitcrew door dat ik elke ronde ongeveer één seconde toegaf op deze BMW E90 M3 van Ollie Taylor. Het werd een gevecht tegen de klok om zo weinig mogelijk seconden prijs te geven. De verschillen waren zonder meer spectaculair: in sector 1 verloor ik gemiddeld 2 seconden doordat ik minder power had en Kemmel straight dus een ramp was om op te vertoeven, in de technische tweede sector was ik dan 2 seconden sneller waardoor we weer break-even stonden, in de derde sector daarentegen moest ik opnieuw weer 1 seconde toegeven en zo kwam de BMW naarstig dichter…” aldus Jimmy Adriaenssens. Uiteindelijk bleek de wedstrijd net 2 ronden te lang om Taylor te kunnen blijven verschalken, hoewel Jimmy het uiterste van de wagen vroeg zette de krachtigere BMW zich na de La Source bocht naast Jimmy en schoot helaas weg van de Antwerpse vechthaan. Jimmy Adriaenssens nam genoegen met een tweede plaats en was ongeacht de bittere nasmaak van de laatste 2 ronden duidelijk zeer blij het podium te kunnen betreden!

Met het resultaat van de eerste race in het achterhoofd zou Kris zich niet van zijn stuk laten brengen. Hij begon beheerst aan de wedstrijd en trachtte om snel zijn wedstrijdritme te vinden. “Ik kon net als Jimmy vanop de vierde plaats in de klasse starten, achter de gele Porsche van Schulz. Bij het insturen van de busstop chicane net voor de start moest ik echter heel even van het gas om een aanrijding met een andere deelnemer te vermijden. De andere kwam wel heel diep naar binnen gestuurd waardoor ik even de aansluiting met de gele Porsche verloor, al vanaf dat we de tweede bocht van de busstop chicane aansneden ging het licht op groen en was ik verplicht om vooral in de wedstrijd zelf de aansluiting met de top 3 te herstellen. Uiteindelijk kwam ik na mijn eerste stint pitten in vierde positie, opgezadeld met de 10 extra strafseconden die ik van Jimmy’s tweede plek in de eerste race erfde kon ik uiteindelijk de baan na een keurig getimede pitstop weer vervoegen. Ik was echter wel de aansluiting met de andere Seat Leon Supercopa die minder strafseconden had kwijt en was verplicht tot achtervolgen en trachten in te lopen om alsnog een mogelijke top 3 positie te scoren.” aldus Kris Van Kelst. Uiteindelijk bleken beide Seats elkaar waard te zijn waardoor Kris niet ingelopen raakte en net naast het podium greep. Doch scoorde het team weer enkele waardevolle punten en werden ze alsnog snelste Belgen van de Supersport 2 klasse. Het Antwerpse team keerde alvast tevreden huiswaarts en plant de rangen van de prima georganiseerde Supercar Challenge snel weer te vervoegen.

Voorlopig is het nog even puzzelen en afwegen in welke wedstrijden het duo Van Kelst-Adriaenssens dit jaar nog zal aantreden, maar we kunnen al prijsgeven dat de focus onder meer ligt op de Nürburgring.

Download persbericht als PDF-bestand

Zandvoort, Supercar Challenge Paasraces 15 & 16 mei ’17. De eerste wedstrijd in 2017 van Jimmy Adriaenssens onder de vlag van Spork Racing is een feit. Voor dag en dauw zakte de Antwerpse rijder af naar het duinencircuit nabij Amsterdam om zich te meten met alweer een heleboel nieuwe deelnemers in een nieuwe klasse, Supersport 2. Wegens slechts een beperkt aantal deelnemers werd echter besloten deze klasse voorlopig op te schorten en moest Antwerpenaar aan de slag in de uiterst competitieve Supersport klasse.

De eerste wedstrijd stond gepland op zaterdagnamiddag en zou worden verreden over 60 minuten. “Na een gecontroleerde start vond ik mijn gelijke in de groene Marcos Mantis #170 en ontspon er zich een pittig gevecht waarin ik op de rechte lijnen steeds tientallen meters moest toegeven op de Marcos, maar ze met het betere bochtenwerk weer kon terugwinnen. Na enkele ronden lang de zwakke punten van de Marcos te hebben geabsorbeerd, sloeg ik in de remzone van de Hugenholtzbocht toe en kon ik de Marcos verschaken. De Marcos, duidelijk veel krachtiger, passeerde opnieuw op de Hunsenrug waarna men Spaanse krachtbron hem in de remzone van Scheivlak voorgoed kon verschaken.” aldus Jimmy Adriaenssens. Kort daarop werd de race geneutraliseerd door een Full Course Yellow en later een Safety Car procedure die het veld weer bij elkaar dreef. Kort erna volgde de verplichte pilotenwissel, waarna de race zich verderzette. “Op 3 ronden voor het einde voelde ik plots vibraties tijdens het accelereren en zag ik de kans op een goed resultaat helaas ineenstuiken. Ik was aangewezen op uitrijden en moest gas terugnemen waardoor we langzamerhand wegzakten in het klassement.”

De tweede wedstrijd, verreden op zondagnamiddag, werd met een nieuwe portie moed aangevat en de drang naar een revanche was groot. “Ik wist een superstart te realiseren en kon aansluiting vinden bij de kop van de Supersport klasse. Alleen had Dame Fortuna andere plannen, bij mijn eerste doorkomst op startfinish ging mijn wagen plots in noodloop en moest ik reeds vroeg in de race de pits opzoeken. Uiteindelijk bleek slechte kwaliteit benzine de oorzaak van dit euvel en dienden we de race te voltooien met ca. 60 pk minder. Een vermogenverlies wat de wagen meteen een volledige klasse trager maakte. We hoopten gedurende de hele race op regen om zo het mindere vermogen te compenseren en pas tegen het einde werden onze gebeden verhoord. Eens geschoeid op regenrubber konden we de tijden van de Supersport kop evenaren, maar dat was lang niet meer voldoende om nog enige rol van betekenis te spelen in het klassement gezien het verlies bij aanvang van de race. Desalniettemin hebben we een hoop geleerd en zullen we volgende keer nog sterker aan de start verschijnen!”

De datum van de volgende wedstrijd waar Jimmy Adriaenssens aan de start zal verschijnen dient nog geprikt te worden, maar we kunnen nu al prijsgeven dat hij de wagen terug zal delen met Kris Van Kelst.

Download persbericht als PDF-bestand

Superprix Zolder, 2 & 3 juli tekende het Antwerpse Spork Racing Team present in de Supercar Challenge voor een meeting op Belgische bodem. Dit keer opteerden rijders en team voor de rangen van het internationale kampioenschap te vervoegen om de sfeer van weleer nog eens op te snuiven. Adriaenssens-Van Kelst keken ernaar uit om te strijden op hun thuisbasis.

Kris Van Kelst “De start van de eerste race kwam mij toe, ik had tijdens de vrije training extra veel tracktime kunnen nuttigen dus ik had mijn snelheid vlug gevonden. Het werd al snel duidelijk dat de Supersport wagens allen weer zeer geëvolueerd waren dus het was rijden met de tanden op elkaar. Elke centimeter betekende tijdswinst dus poogden we niets te laten liggen. Naar het einde van mijn stint toe begon het langzamerhand te regenen. Er dreigden serieuze wolken maar deze leken ogenschijnlijk onmiddellijk gevolgd te worden door een heldere hemel.” Jimmy Adriaenssens die inmiddels klaar stond voor de pilotenwissel stond voor een dilemma. De buienradar gaf tot 15 minuten na de pilotenwissel regen aan, de lucht toonde een heldere hemel die niet lang op zich zou laten wachten en alle andere wagens speelden op veilig door regenbanden te laten monteren. “Ik wist dat als ik regenbanden zou laten steken, ik hetzelfde geschoeid zou staan als alle andere deelnemers en gezien we niet in de top 5 zaten, zouden we er met die beslissing ook nooit geraken. Daarbij begon er tijdens de wissel maar net lichte spray van de wagens te komen dus dacht ik, als de weergoden een beetje in mijn kaart spelen zou ik met slicks het laatste kwartier tot half uur zeker het verschil kunnen maken… Ik waagde de gok en liet de slicks op de wagen staan. Baadt het niet, dan schaadt het niet. Vijf minuten van aquaplanning, schuiven en driften gingen voorbij, en het regende nog. Tien minuten voorbij, nog geen verbetering… Twintig minuten voorbij, zijn dat nu eindelijk de laatste druppels op mijn voorruit? Dertig minuten voorbij, ja het is gestopt. Inmiddels was ik helaas al gedubbeld en pas in de laatste vijf minuten kon ik met mijn slicks de rondetijden van de op regenbanden geschoeide wagens evenaren. Helaas niet de juiste keuze, maar had die heldere hemel zich een kwartiertje vroeger aangeboden, dan hadden we vriend en vijand met verstomming geslagen! Achteraf gezien had deze ongelukkige keuze toch nog een positief kantje, als je als piloot zo moet werken om de wagen gestopt en ingestuurd te krijgen, neem je die trucjes allemaal mee naar de volgende wedstrijd (op het droge). Het leverde dan niet het verhoopte resultaat op, maar ik kon ervan op aan dat ik de volgende race zelf als piloot nog een pak scherper aan de start zou staan!” aldus Jimmy Adriaenssens.

De tweede race van de Sport klassen werd verreden op de main day, zondag. Jimmy Adriaenssens nam de start van deze race voor zijn rekening en met de ontnuchtering van zaterdag in het achterhoofd was hij vastberaden de rollen even om te keren. “Bij het op groen springen van de lichten kon ik al meteen een verschil maken en een BMW M3 GTR en Ginetta voorbijgaan. Na de eerste linkse kon ik me mooi rechts oplijnen voor de volgende bocht en men plaats verdedigen. Ik trachtte aansluiting te vinden bij de kopgroep maar voelde al na de eerste ronde dat ik zowel de banden als de remmen hun doodsteek zou geven als ik zo bleef pushen. Ik nam een beetje pace terug om zo een nog even competitieve en frisse wagen af te kunnen leveren aan men collega Kris.” Na een half uurtje kwam Jimmy de pits opzoeken en nam Kris het stuur over. “Gezien de resultaatsseconden die we als gastrjider meekregen voor de pitstop konden we geen top 3 positie ambiëren en was het vooral de kwestie om pace te tonen en te hopen op een beetje hulp van Dame Fortuna om goed vooraan te eindigen. Net als men vorige stint de dag ervoor, begon het ook nu op het einde van men stint te regenen. Eerst matig, maar in de slotfase was het uiteindelijk toch te nat geworden voor slicks. Desondanks zongen we de race uit zonder extra pitstop voor regenbanden en konden we het weekend afsluiten in schoonheid!” aldus Kris.

Voorlopig neemt het Kempense duo even een korte zomerstop met de Seat Leon Supercopa, maar in het najaar zullen zij opnieuw de wapens opnemen. Of het nu in Belcar, BGDC of Supercar Challenge zal zijn, dat zal de toekomst uitwijzen.

Naast de successen met de Spaanse Seat Supercopa zal het Spork Racing Team mogelijks dit najaar nog aantreden op de Belgische circuits met een vintage BMW E36 3.25i. Jimmy Adriaenssens, die sedert eind 2015 drie rijders klaarstoomt hoopt zijn pupillen dit jaar nog te kunnen uitsturen voor een wedstrijd op nationaal niveau. De rijders die uitkomen onder de naam ‘Engineers Go Racing powered by Spork Racing’ hebben afgelopen woensdag nog een zeer productieve testdag afgewerkt op Circuit Zandvoort en zullen morgen nog extra kilometers malen op Circuit Zolder. Olivier Cristel, Niki Wera en Bart Jacobs boekten reeds veel vooruitgang en weten elkaar zeker te motiveren. Op naar een potentieel succesverhaal? Er wordt aan gewerkt!

Download persbericht als PDF-bestand

29 mei stond op voor de tweede BGDC wedstrijd die het Antwerpse Spork Racing Team zou vervoegen met haar piloten Kris Van Kelst en Jimmy Adriaenssens. Jimmy die recentelijk nog enkele rijders coachte op het Nederlandse duinen circuit van Zandvoort had meteen de nodige voorbereiding gehad om snelheid te kunnen tonen op het tricky parcours, Kris moest iets dieper graven in zijn ervaring daar het ongeveer twee jaar geleden was dat hij nog voet aan wal had gezet op deze uitdagende omloop.

Er werd geopteerd voor Jimmy de kwalificatie te laten aanvatten om dan later Kris het stuur in handen te geven opdat hij kon genieten van maximale tracktime om de snelheid goed terug te vinden. Tegen het einde van de kwalificatie werd Kris geschoeid op vers rubber om deze banden even in te rijden voor de wedstrijd.

Jimmy Adriaenssens “We spraken af dat ik de race zou starten. Zogezegd zo gedaan trachtte ik de wagen tijdens de opwarmronde maximaal op temperatuur te krijgen omdat ik wist dat aanvallen en inhalen niet op alle delen van het circuit even eenvoudig was. De start kon dus véél verschil maken. Toen het licht op groen sprong waren de twee BMW’s voor mij duidelijk nog hun spiegels aan het goed zetten want meteen kon ik tussendoor. Eens de remzone genaderd kon ik de binnenzijde nemen om daar ook nog twee wagens uit te remmen en meteen aansluiting te vinden bij de kopgroep.” Jimmy wist tijdens zijn stint zes plaatsen te winnen en kwam na ongeveer een uurtje racen binnen tijdens een code 60 procedure om het stuur te overhandigen aan Kris.

“De race was een ware aaneenschakeling van code 60’s. Jimmy had er al 3 meegemaakt en ook ik zou er 3 ervaren. Voor diegenen die het begrip niet kennen, een code 60 procedure wordt gebruikt wanneer er gevaar op de baan is omwille van aanrijdingen of sorties die niet veilig opgelost kunnen worden onder een gele vlag situatie. De baanofficials tonen dan een paarse vlag met 60 op waarna alle wagens 60 kph moeten gaan rijden en niet meer mogen inhalen. Je kan het vergelijken met een safety car procedure waarbij geen safety car de baan op komt. Ikzelf kreeg 3 code 60’s te verwerken wat enerzijds wel even een verademing kan zijn als je op het scherpst van de snee aan het racen bent, maar aan de andere zijde ook wel even je ritme onderbreekt.” Desalniettemin wist Kris een snelle stint af te werken en bracht na anderhalf uur racen de wagen binnen om een pilotenwissel uit te voeren, tijdens jawel… een code 60.

De wagen werd getankt, voorzien van een nieuw setje voorbanden en Jimmy stoof de pits uit. “Het laatste half uur was er eentje op ritme met helaas maar weinig gevechten. Ik wist men snelste wedstrijdronde nog met een tiende aan te scherpen maar een podium mocht helaas niet zijn. Temeer omdat er ook véél, heel véél strafronden werden uitgedeeld. Uiteindelijk bleek dat de snelheidtolerantie die normaal wordt gehanteerd op een code 60 werd geschrapt. Dus vanaf de minste overschrijding per sector werd er gesanctioneerd. Uiteindelijk kreeg ca. 90% van de deelnemers tot 7 strafronden en werd de uitslag compleet overhoop gehaald. Deze schrapping van de tolerantie was ook niet medegedeeld tijdens de briefing en nooit eerder gezien bij Spork met als gevolg dat de uitslag van de wedstrijd letterlijk een kansspel was geworden. Tot ergernis van veel deelnemers uiteraard…” Het probleem is tevens dat veel wagens geen snelheidsindicatie in de wagen hebben en dus op goed gevoel 60 kph rijden, in werkelijkheid ziet men dan taferelen dat sommige wagens plots achterstand dicht rijden, dat wagens aansluiten bij een te snel rijdende wagen,… Gevolg: elke chauffeur rijdt zo op scherp van de 60 kph dat bij de minste fout een sectoroverschrijding wordt vastgesteld met alle sancties van dien. “Elke minuut op eender welk circuit is voor mij een minuut genieten, strijden en hopen dat ik het nog jaren kan doen. Zowel voor mezelf, de sponsors, het team, het publiek,… geef ik alleen het beste van mezelf om zo goed als mogelijk te scoren. Wanneer er dan zulks gebeurd en er van de einduitslag geen spaander meer heel blijft moet ik toch even iets wegslikken. Dan kost het me zeer veel moeite om te geloven dat er correct gehandeld werd. Wanneer je dan eender wie aanspreekt in de paddock en overladen wordt door dezelfde frustraties wordt het wel erg zwaar. De sport is gewoon te duur en te veeleisend om zulke taferelen in te zien gebeuren. Maar bon, that’s racing zeggen we dan, je hebt nooit alles in de hand want anders zouden we allemaal op het hoogste schavot staan. We zetten dit opzij, hopen dat iedereen er zijn lessen uit heeft getrokken en we gaan er de volgende keer extra hard tegenaan!”

Komend weekend komt Jimmy trouwens aan de start van de Essec 24h of Zolder, nee… niet met de wagen maar met… de fiets. Wat begon als een sport om de conditie scherp te houden voor de autosport, vraagt nu ook om competitie. Op 10 en 11 juni verrijden hij en 3 schoolkameraden 24 uren lang rondjes op het circuit van Zolder tegen meer als 100 andere teams. In sessies van 1 uur zullen de vier rijders, allen geboren in 1988 het beste van zichzelf geven en het sap uit hun ketting persen om een zo goed mogelijk resultaat te halen. Uitkomend als Spork Racing, debuteren Jimmy Adriaenssens, Stefan Goovaerts, Johan Beke en Thijs Van den Brande voor het Antwerpse team tijdens deze etmaalrace.

Download persbericht als PDF-bestand

Afgelopen weekend stond op voor de eerste BGDC wedstrijd van het Spork Racing Team. Onder een wisselende hemel maakten Kris Van Kelst en Jimmy Adriaenssens zich op voor een race van 150 minuten. Met slechts een beperkt aantal oefenkilometers op hun teller werd het de kwestie van snel te werken naar een strak ritme, gezien de concurrentie in klasse 2F niet min was.

“Na mijn sabbatical van een jaartje, deed het ongelooflijk deugd om weer plaats te nemen achter een stuur. We hadden afgesproken dat ik de start van de race zou nemen, dan vervolgens Jimmy zou overnemen opdat ik uiteindelijk zou finishen. Zogezegd zo gedaan pronkten we op de derde startrij klaar voor een mooie race. Het veld schoot uit de blokken en in het heetst van de strijd sloeg plots de achterkant van de wagen weg met een spin tot gevolg. Ware het met hulp van een concullega, of waren het koude banden, ik kan het nog steeds moeilijk plaatsen? Helaas verloren we kostbare tijd omdat ik de race niet meteen kon verderzetten en voor een checkup de pitlane moest opzoeken. Gelukkig geen ernstige schade, enkel wat grind dat zich had opgehoopt op de flat floor maar dat werd al snel verwijderd. Uiteindelijk kon ik de inhaalrace inzetten en weer zoveel mogelijk naar voren fietsen. Het ritme zat goed tot we werden getrakteerd op een toch wel stevige regenbui, de baan lag iets te nat voor slicks gezien de spray van de wagens begon af te komen, maar doordat de regenbui van korte duur was en het tarmac best warm stond toonde er zich vrijwel onmiddellijk terug een droge lijn.” Aldus Kris Van Kelst.

Na een stint van 50 minuten kreeg Jimmy Adriaenssens het stuur in handen en kon hij de inhaalrace verderzetten. “Dankzij die regenbui die Kris te verteren had gekregen was de baan en de wagen afgekoeld, wat betekende dat ik alles op alles kon zetten. De rondetijden lagen als verwacht, de race verliep vlot tot men wagen zich langzamerhand begon te vullen met rook. In de snelle stukken werd ik weinig van de rook gewaar, maar in de tragere stukken liep de wagen helemaal vol. Initieel had de rookgeur iets weg van verbrand rubber, maar gezien ik geen enkele keer lock-up had gehad, kon het niet van men banden zijn. Stelselmatig ging de geur over in een verbrande plastic geur. Nu begon ik me ernstig zorgen te maken en mits overleg over de teamradio moest ik de pits opzoeken. Het probleem bleek een rubberpickupprop te zijn die tegen de uitlaat zat, het team trachtte de prop met man en macht te verwijderen en ik kreeg het sein terug te mogen vertrekken. Alles ok totdat de geur na een vijftal ronden weer terugkwam. Ik vroeg het team om de wagen te inspecteren terwijl ik start-finish passeerde en ik kreeg over de teamradio te horen dat mijn wagen in brand stond dat ik me onmiddellijk moest laten blussen! De vlammen sloegen werkelijk uit de uitlaatschacht dus ik had echt een probleem! Honderden vragen flitsen voorbij: haal ik de pits om me te laten blussen? Trek ik mijn brandblusser af? Wat brandt er, benzine, men uitlaat, men flat floor,…? Kan er iets ontploffen? Waar stop ik om me te laten blussen? De prioriteit was logisch, onmiddellijk aan de kant en de track marshalls laten blussen. Zogezegd zo gedaan zette ik me in de chicane voor de heuvel aan de kant en met de hulp van enkele marshalls konden we de vlammen doven. Na een welgemeende dank aan die topkerels om men wagen snel te blussen, kon ik gelukkig verder rijden en de pits opzoeken voor helaas alweer een checkup…”

Gelukkig was er geen dramatische schade die de Antwerpenaren tot opgave dwong dus kon uiteindelijk Kris de race volmaken. Het brandje was opnieuw een rubberpickupprop die zo ver was verhit door de uitlaat dat ze vuur had gevat. In de eindstand noteerde de Seat met nummer 74 een 25e plaats algemeen en 7e in de klasse. Een mager resultaat, maar gezien de omstandigheden toch nog bevredigend. De wagen wordt inmiddels geheel onderzocht en aangepast om zulke incidenten maximaal te vermijden in de toekomst. De volgende wedstrijd heeft plaats op 29 mei te Zandvoort. Het Spork Racing Team tracht aldaar hoger te scoren en haar waarde te bewijzen! Op naar Nederland!

Download persbericht als PDF-bestand