Na twee succesvolle 8 uren endurance wedstrijden die het duo Peeters-Adriaenssens met het Spork Racing Team eerder dit jaar hebben afgewerkt, was het ‘Game on!’ voor de derde en laatste 8h endurance race in het DNRT-kampioenschap. Aangezien de gifgroene BMW 1.20d gevoelsmatig niet meer over zijn volle vermogen beschikte tijdens de vorige wedstrijd, moest deze in de ateliers van Spork RT de operatietafel op. Na tal van sweeps en onderzoek bleek de turbodruk geen correct verloop meer te kennen: las de regeling verkeerde signalen in, was er een lek, was er een mechanisch probleem,…? Onderzoek moest het uitwijzen.
“Na meerdere trial-and-errors bleek het probleem alvast niet sensor- of regeling gebonden, waardoor er uiteindelijk slechts twee pistes overbleven. Ofwel een opstopping in de uitlaatlijn die de gasafvoer hypothekeerde ofwel een mechanisch probleem met de turbo. Nadat de uitlaatlijn ok bleek, was het de opdracht om de turbo uit te bouwen en geheel te demonteren. Verdict: het variabel schoepensysteem aan de uitlaatturbine was stukgelopen. Dat maakte dat er op hoge toeren nog wel wat vermogen gevonden kon worden, maar dat het koppel onderin nagenoeg onbestaande was. De turbo vernieuwen was de boodschap.” aldus teammanager Herman Adriaenssens.
Ken Peeters “Verheugd te horen dat het euvel opgelost was, kon ik niet wachten om de teugels van 1.20d aan te trekken in Zandvoort! Al meteen bij het uitrijden van de pits voor de opwarm- en formatieronde, werd duidelijk dat alle paardjes terug onder de motorkap zaten, problem solved! What a difference a turbo makes! Door de regenval van de afgelopen dagen en de lage temperatuur in de ochtend lag de baan er bij het aanvangen van de race spekglad bij. De start typeerde zich als voorzichtig, dus het was duidelijk dat alle rijders eieren voor hun geld kozen op deze spekgladde ondergrond. Ook de 1.20d was bijzonder tailhappy, maar wel op een controleerbare manier.” Gestart op de 35e plek, wist Ken al snel zijn plaats op te eisen in de top 30. “De BMW 1.20d sneed als een mes en ook mijn volgende stints verliepen met uitzondering van een paar kleine tikjes, zonder enig probleem. Na 45 minuten kwam ik de pits opzoeken om het stuur door te geven aan Jimmy.”
“Op een opdrogende baan bood de wagen enorm veel vertrouwen, dus het was niet moeilijk om snel een goed endurance ritme te vinden. Na enkele ronden bleken we ook op het droge enorm competitief. Met een normtijd van 2.04 in de klasse merkten we dat we daar steeds heel dicht op zaten. Meer nog, in geval van een paar goede tows/slipstreams op de rechte lijnen was het zelfs flirten met 2.03.9. Gaandeweg baanden we onze weg door het veld om zelfs top 15 algemeen te rijden in een veld van 55 wagens en daar het gevecht aan te gaan met P1 in de klasse. Het was duidelijk dat de leidende wagen in onze klasse geen duimbreed zou toegeven en dat het close racing werd voor P1! Zo close zelfs dat het in de Hugenholtzbocht tot een licht contact kwam. Bij het uitaccelereren wenste P1 zijn acceleratielijn zo recht mogelijk te leggen, zonder zich ervan te vergewissen dat ik die lijn al had opgeëist. Kan gebeuren, al ontbrak het die deelnemer daarna wel een beetje aan sportiviteit nvdr. Dit gezegd zijnde was het inhaalmanoeuvre geslaagd en namen we de leiding in de klasse over.” aldus Jimmy Adriaenssens.
Vervolgens volgde een soort haasje-over omwille van pitstopstrategieën, op het moment dat Spork Racing de leiding nam moesten zij nog een geplande pitstop afwerken wat hen terug op ongeveer een minuut achterstand bracht ten opzichte van de leider. Daarna kwam de leider binnen en wisselden de posities zich weer.
Ken Peeters “Het stond in de sterren geschreven dat het laatste half uur voor spanning ging zorgen. De voorsprong van P1 smolt als sneeuw voor de zon en de kans tot overwinning liet zich voelen tot…teammanager Herman tijdens een pitstop een lek in de radiator vaststelde. Mijn eerste gedachte was “over and out”, maar aangezien de schade aan een secundaire waterradiator was, kon deze mits een snelle noodherstelling gebypasst worden.”
Jimmy Adriaenssens “Ik ging na deze pilotenwissel en noodherstelling de baan op, maar moest noodgedwongen opnieuw de pits opzoeken omdat de motor warmliep. Een extra herstelling verhielp dit euvel, maar de overwinning was niet meer in zicht. Na een korte en kletsnatte stint op toch wel het scherp van de snee kwam ik binnen voor de laatste pilotenwissel, opdat Ken de wedstrijd kon vervolmaken.”
Ken Peeters “Bij het buitenrijden van de pitlane kwam een directe concurrent, een BMW 1.30i, me voorbijgereden. Het doel was dus onmiddellijk duidelijk, inhalen en afstand trachten te nemen. Bovenop Scheivlak vond ik buitenom de nodige grip en kon ik het nummer 173 achter me laten. Ik had dan ook vrij snel het juiste tempo gevonden om onze 3de plaats veilig te stellen en geen onnodige risico’s meer te nemen. Op sommige plaatsen was het circuit middels de regen alweer spekglad geworden. Stipt 17u nam ik met een grote glimlach de geblokte vlag. Derde podium dit jaar en het nodige vertrouwen getankt voor de komende races.”
Het is duidelijk dat de wedstrijd mooie perspectieven bood, maar dame fortuna besliste er helaas anders over. De derde plek was een feit en het is gewoonweg prachtig om te zien dat deze wedstrijd over 8 uren, beslist zou zijn geworden in het laatste half uur. Heerlijk racen, wees daar maar zeker van!
Wens je graag zelf te zien wat er stuk is gegaan in de turbo? Kijk dan naar naar volgende video:
Neem ook zeker een kijkje naar volgende Youtube #short voor enkele sfeerbeelden van de wedstrijd:
