29 mei stond op voor de tweede BGDC wedstrijd die het Antwerpse Spork Racing Team zou vervoegen met haar piloten Kris Van Kelst en Jimmy Adriaenssens. Jimmy die recentelijk nog enkele rijders coachte op het Nederlandse duinen circuit van Zandvoort had meteen de nodige voorbereiding gehad om snelheid te kunnen tonen op het tricky parcours, Kris moest iets dieper graven in zijn ervaring daar het ongeveer twee jaar geleden was dat hij nog voet aan wal had gezet op deze uitdagende omloop.
Er werd geopteerd voor Jimmy de kwalificatie te laten aanvatten om dan later Kris het stuur in handen te geven opdat hij kon genieten van maximale tracktime om de snelheid goed terug te vinden. Tegen het einde van de kwalificatie werd Kris geschoeid op vers rubber om deze banden even in te rijden voor de wedstrijd.
Jimmy Adriaenssens “We spraken af dat ik de race zou starten. Zogezegd zo gedaan trachtte ik de wagen tijdens de opwarmronde maximaal op temperatuur te krijgen omdat ik wist dat aanvallen en inhalen niet op alle delen van het circuit even eenvoudig was. De start kon dus véél verschil maken. Toen het licht op groen sprong waren de twee BMW’s voor mij duidelijk nog hun spiegels aan het goed zetten want meteen kon ik tussendoor. Eens de remzone genaderd kon ik de binnenzijde nemen om daar ook nog twee wagens uit te remmen en meteen aansluiting te vinden bij de kopgroep.” Jimmy wist tijdens zijn stint zes plaatsen te winnen en kwam na ongeveer een uurtje racen binnen tijdens een code 60 procedure om het stuur te overhandigen aan Kris.
“De race was een ware aaneenschakeling van code 60’s. Jimmy had er al 3 meegemaakt en ook ik zou er 3 ervaren. Voor diegenen die het begrip niet kennen, een code 60 procedure wordt gebruikt wanneer er gevaar op de baan is omwille van aanrijdingen of sorties die niet veilig opgelost kunnen worden onder een gele vlag situatie. De baanofficials tonen dan een paarse vlag met 60 op waarna alle wagens 60 kph moeten gaan rijden en niet meer mogen inhalen. Je kan het vergelijken met een safety car procedure waarbij geen safety car de baan op komt. Ikzelf kreeg 3 code 60’s te verwerken wat enerzijds wel even een verademing kan zijn als je op het scherpst van de snee aan het racen bent, maar aan de andere zijde ook wel even je ritme onderbreekt.” Desalniettemin wist Kris een snelle stint af te werken en bracht na anderhalf uur racen de wagen binnen om een pilotenwissel uit te voeren, tijdens jawel… een code 60.
De wagen werd getankt, voorzien van een nieuw setje voorbanden en Jimmy stoof de pits uit. “Het laatste half uur was er eentje op ritme met helaas maar weinig gevechten. Ik wist men snelste wedstrijdronde nog met een tiende aan te scherpen maar een podium mocht helaas niet zijn. Temeer omdat er ook véél, heel véél strafronden werden uitgedeeld. Uiteindelijk bleek dat de snelheidtolerantie die normaal wordt gehanteerd op een code 60 werd geschrapt. Dus vanaf de minste overschrijding per sector werd er gesanctioneerd. Uiteindelijk kreeg ca. 90% van de deelnemers tot 7 strafronden en werd de uitslag compleet overhoop gehaald. Deze schrapping van de tolerantie was ook niet medegedeeld tijdens de briefing en nooit eerder gezien bij Spork met als gevolg dat de uitslag van de wedstrijd letterlijk een kansspel was geworden. Tot ergernis van veel deelnemers uiteraard…” Het probleem is tevens dat veel wagens geen snelheidsindicatie in de wagen hebben en dus op goed gevoel 60 kph rijden, in werkelijkheid ziet men dan taferelen dat sommige wagens plots achterstand dicht rijden, dat wagens aansluiten bij een te snel rijdende wagen,… Gevolg: elke chauffeur rijdt zo op scherp van de 60 kph dat bij de minste fout een sectoroverschrijding wordt vastgesteld met alle sancties van dien. “Elke minuut op eender welk circuit is voor mij een minuut genieten, strijden en hopen dat ik het nog jaren kan doen. Zowel voor mezelf, de sponsors, het team, het publiek,… geef ik alleen het beste van mezelf om zo goed als mogelijk te scoren. Wanneer er dan zulks gebeurd en er van de einduitslag geen spaander meer heel blijft moet ik toch even iets wegslikken. Dan kost het me zeer veel moeite om te geloven dat er correct gehandeld werd. Wanneer je dan eender wie aanspreekt in de paddock en overladen wordt door dezelfde frustraties wordt het wel erg zwaar. De sport is gewoon te duur en te veeleisend om zulke taferelen in te zien gebeuren. Maar bon, that’s racing zeggen we dan, je hebt nooit alles in de hand want anders zouden we allemaal op het hoogste schavot staan. We zetten dit opzij, hopen dat iedereen er zijn lessen uit heeft getrokken en we gaan er de volgende keer extra hard tegenaan!”
Komend weekend komt Jimmy trouwens aan de start van de Essec 24h of Zolder, nee… niet met de wagen maar met… de fiets. Wat begon als een sport om de conditie scherp te houden voor de autosport, vraagt nu ook om competitie. Op 10 en 11 juni verrijden hij en 3 schoolkameraden 24 uren lang rondjes op het circuit van Zolder tegen meer als 100 andere teams. In sessies van 1 uur zullen de vier rijders, allen geboren in 1988 het beste van zichzelf geven en het sap uit hun ketting persen om een zo goed mogelijk resultaat te halen. Uitkomend als Spork Racing, debuteren Jimmy Adriaenssens, Stefan Goovaerts, Johan Beke en Thijs Van den Brande voor het Antwerpse team tijdens deze etmaalrace.