Review Syntix Superprix Zolder – NL

Superprix Zolder, 2 & 3 juli tekende het Antwerpse Spork Racing Team present in de Supercar Challenge voor een meeting op Belgische bodem. Dit keer opteerden rijders en team voor de rangen van het internationale kampioenschap te vervoegen om de sfeer van weleer nog eens op te snuiven. Adriaenssens-Van Kelst keken ernaar uit om te strijden op hun thuisbasis.

Kris Van Kelst “De start van de eerste race kwam mij toe, ik had tijdens de vrije training extra veel tracktime kunnen nuttigen dus ik had mijn snelheid vlug gevonden. Het werd al snel duidelijk dat de Supersport wagens allen weer zeer geëvolueerd waren dus het was rijden met de tanden op elkaar. Elke centimeter betekende tijdswinst dus poogden we niets te laten liggen. Naar het einde van mijn stint toe begon het langzamerhand te regenen. Er dreigden serieuze wolken maar deze leken ogenschijnlijk onmiddellijk gevolgd te worden door een heldere hemel.” Jimmy Adriaenssens die inmiddels klaar stond voor de pilotenwissel stond voor een dilemma. De buienradar gaf tot 15 minuten na de pilotenwissel regen aan, de lucht toonde een heldere hemel die niet lang op zich zou laten wachten en alle andere wagens speelden op veilig door regenbanden te laten monteren. “Ik wist dat als ik regenbanden zou laten steken, ik hetzelfde geschoeid zou staan als alle andere deelnemers en gezien we niet in de top 5 zaten, zouden we er met die beslissing ook nooit geraken. Daarbij begon er tijdens de wissel maar net lichte spray van de wagens te komen dus dacht ik, als de weergoden een beetje in mijn kaart spelen zou ik met slicks het laatste kwartier tot half uur zeker het verschil kunnen maken… Ik waagde de gok en liet de slicks op de wagen staan. Baadt het niet, dan schaadt het niet. Vijf minuten van aquaplanning, schuiven en driften gingen voorbij, en het regende nog. Tien minuten voorbij, nog geen verbetering… Twintig minuten voorbij, zijn dat nu eindelijk de laatste druppels op mijn voorruit? Dertig minuten voorbij, ja het is gestopt. Inmiddels was ik helaas al gedubbeld en pas in de laatste vijf minuten kon ik met mijn slicks de rondetijden van de op regenbanden geschoeide wagens evenaren. Helaas niet de juiste keuze, maar had die heldere hemel zich een kwartiertje vroeger aangeboden, dan hadden we vriend en vijand met verstomming geslagen! Achteraf gezien had deze ongelukkige keuze toch nog een positief kantje, als je als piloot zo moet werken om de wagen gestopt en ingestuurd te krijgen, neem je die trucjes allemaal mee naar de volgende wedstrijd (op het droge). Het leverde dan niet het verhoopte resultaat op, maar ik kon ervan op aan dat ik de volgende race zelf als piloot nog een pak scherper aan de start zou staan!” aldus Jimmy Adriaenssens.

De tweede race van de Sport klassen werd verreden op de main day, zondag. Jimmy Adriaenssens nam de start van deze race voor zijn rekening en met de ontnuchtering van zaterdag in het achterhoofd was hij vastberaden de rollen even om te keren. “Bij het op groen springen van de lichten kon ik al meteen een verschil maken en een BMW M3 GTR en Ginetta voorbijgaan. Na de eerste linkse kon ik me mooi rechts oplijnen voor de volgende bocht en men plaats verdedigen. Ik trachtte aansluiting te vinden bij de kopgroep maar voelde al na de eerste ronde dat ik zowel de banden als de remmen hun doodsteek zou geven als ik zo bleef pushen. Ik nam een beetje pace terug om zo een nog even competitieve en frisse wagen af te kunnen leveren aan men collega Kris.” Na een half uurtje kwam Jimmy de pits opzoeken en nam Kris het stuur over. “Gezien de resultaatsseconden die we als gastrjider meekregen voor de pitstop konden we geen top 3 positie ambiëren en was het vooral de kwestie om pace te tonen en te hopen op een beetje hulp van Dame Fortuna om goed vooraan te eindigen. Net als men vorige stint de dag ervoor, begon het ook nu op het einde van men stint te regenen. Eerst matig, maar in de slotfase was het uiteindelijk toch te nat geworden voor slicks. Desondanks zongen we de race uit zonder extra pitstop voor regenbanden en konden we het weekend afsluiten in schoonheid!” aldus Kris.

Voorlopig neemt het Kempense duo even een korte zomerstop met de Seat Leon Supercopa, maar in het najaar zullen zij opnieuw de wapens opnemen. Of het nu in Belcar, BGDC of Supercar Challenge zal zijn, dat zal de toekomst uitwijzen.

Naast de successen met de Spaanse Seat Supercopa zal het Spork Racing Team mogelijks dit najaar nog aantreden op de Belgische circuits met een vintage BMW E36 3.25i. Jimmy Adriaenssens, die sedert eind 2015 drie rijders klaarstoomt hoopt zijn pupillen dit jaar nog te kunnen uitsturen voor een wedstrijd op nationaal niveau. De rijders die uitkomen onder de naam ‘Engineers Go Racing powered by Spork Racing’ hebben afgelopen woensdag nog een zeer productieve testdag afgewerkt op Circuit Zandvoort en zullen morgen nog extra kilometers malen op Circuit Zolder. Olivier Cristel, Niki Wera en Bart Jacobs boekten reeds veel vooruitgang en weten elkaar zeker te motiveren. Op naar een potentieel succesverhaal? Er wordt aan gewerkt!

Download persbericht als PDF-bestand

Review BGDC Zandvoort – NL

29 mei stond op voor de tweede BGDC wedstrijd die het Antwerpse Spork Racing Team zou vervoegen met haar piloten Kris Van Kelst en Jimmy Adriaenssens. Jimmy die recentelijk nog enkele rijders coachte op het Nederlandse duinen circuit van Zandvoort had meteen de nodige voorbereiding gehad om snelheid te kunnen tonen op het tricky parcours, Kris moest iets dieper graven in zijn ervaring daar het ongeveer twee jaar geleden was dat hij nog voet aan wal had gezet op deze uitdagende omloop.

Er werd geopteerd voor Jimmy de kwalificatie te laten aanvatten om dan later Kris het stuur in handen te geven opdat hij kon genieten van maximale tracktime om de snelheid goed terug te vinden. Tegen het einde van de kwalificatie werd Kris geschoeid op vers rubber om deze banden even in te rijden voor de wedstrijd.

Jimmy Adriaenssens “We spraken af dat ik de race zou starten. Zogezegd zo gedaan trachtte ik de wagen tijdens de opwarmronde maximaal op temperatuur te krijgen omdat ik wist dat aanvallen en inhalen niet op alle delen van het circuit even eenvoudig was. De start kon dus véél verschil maken. Toen het licht op groen sprong waren de twee BMW’s voor mij duidelijk nog hun spiegels aan het goed zetten want meteen kon ik tussendoor. Eens de remzone genaderd kon ik de binnenzijde nemen om daar ook nog twee wagens uit te remmen en meteen aansluiting te vinden bij de kopgroep.” Jimmy wist tijdens zijn stint zes plaatsen te winnen en kwam na ongeveer een uurtje racen binnen tijdens een code 60 procedure om het stuur te overhandigen aan Kris.

“De race was een ware aaneenschakeling van code 60’s. Jimmy had er al 3 meegemaakt en ook ik zou er 3 ervaren. Voor diegenen die het begrip niet kennen, een code 60 procedure wordt gebruikt wanneer er gevaar op de baan is omwille van aanrijdingen of sorties die niet veilig opgelost kunnen worden onder een gele vlag situatie. De baanofficials tonen dan een paarse vlag met 60 op waarna alle wagens 60 kph moeten gaan rijden en niet meer mogen inhalen. Je kan het vergelijken met een safety car procedure waarbij geen safety car de baan op komt. Ikzelf kreeg 3 code 60’s te verwerken wat enerzijds wel even een verademing kan zijn als je op het scherpst van de snee aan het racen bent, maar aan de andere zijde ook wel even je ritme onderbreekt.” Desalniettemin wist Kris een snelle stint af te werken en bracht na anderhalf uur racen de wagen binnen om een pilotenwissel uit te voeren, tijdens jawel… een code 60.

De wagen werd getankt, voorzien van een nieuw setje voorbanden en Jimmy stoof de pits uit. “Het laatste half uur was er eentje op ritme met helaas maar weinig gevechten. Ik wist men snelste wedstrijdronde nog met een tiende aan te scherpen maar een podium mocht helaas niet zijn. Temeer omdat er ook véél, heel véél strafronden werden uitgedeeld. Uiteindelijk bleek dat de snelheidtolerantie die normaal wordt gehanteerd op een code 60 werd geschrapt. Dus vanaf de minste overschrijding per sector werd er gesanctioneerd. Uiteindelijk kreeg ca. 90% van de deelnemers tot 7 strafronden en werd de uitslag compleet overhoop gehaald. Deze schrapping van de tolerantie was ook niet medegedeeld tijdens de briefing en nooit eerder gezien bij Spork met als gevolg dat de uitslag van de wedstrijd letterlijk een kansspel was geworden. Tot ergernis van veel deelnemers uiteraard…” Het probleem is tevens dat veel wagens geen snelheidsindicatie in de wagen hebben en dus op goed gevoel 60 kph rijden, in werkelijkheid ziet men dan taferelen dat sommige wagens plots achterstand dicht rijden, dat wagens aansluiten bij een te snel rijdende wagen,… Gevolg: elke chauffeur rijdt zo op scherp van de 60 kph dat bij de minste fout een sectoroverschrijding wordt vastgesteld met alle sancties van dien. “Elke minuut op eender welk circuit is voor mij een minuut genieten, strijden en hopen dat ik het nog jaren kan doen. Zowel voor mezelf, de sponsors, het team, het publiek,… geef ik alleen het beste van mezelf om zo goed als mogelijk te scoren. Wanneer er dan zulks gebeurd en er van de einduitslag geen spaander meer heel blijft moet ik toch even iets wegslikken. Dan kost het me zeer veel moeite om te geloven dat er correct gehandeld werd. Wanneer je dan eender wie aanspreekt in de paddock en overladen wordt door dezelfde frustraties wordt het wel erg zwaar. De sport is gewoon te duur en te veeleisend om zulke taferelen in te zien gebeuren. Maar bon, that’s racing zeggen we dan, je hebt nooit alles in de hand want anders zouden we allemaal op het hoogste schavot staan. We zetten dit opzij, hopen dat iedereen er zijn lessen uit heeft getrokken en we gaan er de volgende keer extra hard tegenaan!”

Komend weekend komt Jimmy trouwens aan de start van de Essec 24h of Zolder, nee… niet met de wagen maar met… de fiets. Wat begon als een sport om de conditie scherp te houden voor de autosport, vraagt nu ook om competitie. Op 10 en 11 juni verrijden hij en 3 schoolkameraden 24 uren lang rondjes op het circuit van Zolder tegen meer als 100 andere teams. In sessies van 1 uur zullen de vier rijders, allen geboren in 1988 het beste van zichzelf geven en het sap uit hun ketting persen om een zo goed mogelijk resultaat te halen. Uitkomend als Spork Racing, debuteren Jimmy Adriaenssens, Stefan Goovaerts, Johan Beke en Thijs Van den Brande voor het Antwerpse team tijdens deze etmaalrace.

Download persbericht als PDF-bestand

Een brandje sluit een goed resultaat uit – NL

Afgelopen weekend stond op voor de eerste BGDC wedstrijd van het Spork Racing Team. Onder een wisselende hemel maakten Kris Van Kelst en Jimmy Adriaenssens zich op voor een race van 150 minuten. Met slechts een beperkt aantal oefenkilometers op hun teller werd het de kwestie van snel te werken naar een strak ritme, gezien de concurrentie in klasse 2F niet min was.

“Na mijn sabbatical van een jaartje, deed het ongelooflijk deugd om weer plaats te nemen achter een stuur. We hadden afgesproken dat ik de start van de race zou nemen, dan vervolgens Jimmy zou overnemen opdat ik uiteindelijk zou finishen. Zogezegd zo gedaan pronkten we op de derde startrij klaar voor een mooie race. Het veld schoot uit de blokken en in het heetst van de strijd sloeg plots de achterkant van de wagen weg met een spin tot gevolg. Ware het met hulp van een concullega, of waren het koude banden, ik kan het nog steeds moeilijk plaatsen? Helaas verloren we kostbare tijd omdat ik de race niet meteen kon verderzetten en voor een checkup de pitlane moest opzoeken. Gelukkig geen ernstige schade, enkel wat grind dat zich had opgehoopt op de flat floor maar dat werd al snel verwijderd. Uiteindelijk kon ik de inhaalrace inzetten en weer zoveel mogelijk naar voren fietsen. Het ritme zat goed tot we werden getrakteerd op een toch wel stevige regenbui, de baan lag iets te nat voor slicks gezien de spray van de wagens begon af te komen, maar doordat de regenbui van korte duur was en het tarmac best warm stond toonde er zich vrijwel onmiddellijk terug een droge lijn.” Aldus Kris Van Kelst.

Na een stint van 50 minuten kreeg Jimmy Adriaenssens het stuur in handen en kon hij de inhaalrace verderzetten. “Dankzij die regenbui die Kris te verteren had gekregen was de baan en de wagen afgekoeld, wat betekende dat ik alles op alles kon zetten. De rondetijden lagen als verwacht, de race verliep vlot tot men wagen zich langzamerhand begon te vullen met rook. In de snelle stukken werd ik weinig van de rook gewaar, maar in de tragere stukken liep de wagen helemaal vol. Initieel had de rookgeur iets weg van verbrand rubber, maar gezien ik geen enkele keer lock-up had gehad, kon het niet van men banden zijn. Stelselmatig ging de geur over in een verbrande plastic geur. Nu begon ik me ernstig zorgen te maken en mits overleg over de teamradio moest ik de pits opzoeken. Het probleem bleek een rubberpickupprop te zijn die tegen de uitlaat zat, het team trachtte de prop met man en macht te verwijderen en ik kreeg het sein terug te mogen vertrekken. Alles ok totdat de geur na een vijftal ronden weer terugkwam. Ik vroeg het team om de wagen te inspecteren terwijl ik start-finish passeerde en ik kreeg over de teamradio te horen dat mijn wagen in brand stond dat ik me onmiddellijk moest laten blussen! De vlammen sloegen werkelijk uit de uitlaatschacht dus ik had echt een probleem! Honderden vragen flitsen voorbij: haal ik de pits om me te laten blussen? Trek ik mijn brandblusser af? Wat brandt er, benzine, men uitlaat, men flat floor,…? Kan er iets ontploffen? Waar stop ik om me te laten blussen? De prioriteit was logisch, onmiddellijk aan de kant en de track marshalls laten blussen. Zogezegd zo gedaan zette ik me in de chicane voor de heuvel aan de kant en met de hulp van enkele marshalls konden we de vlammen doven. Na een welgemeende dank aan die topkerels om men wagen snel te blussen, kon ik gelukkig verder rijden en de pits opzoeken voor helaas alweer een checkup…”

Gelukkig was er geen dramatische schade die de Antwerpenaren tot opgave dwong dus kon uiteindelijk Kris de race volmaken. Het brandje was opnieuw een rubberpickupprop die zo ver was verhit door de uitlaat dat ze vuur had gevat. In de eindstand noteerde de Seat met nummer 74 een 25e plaats algemeen en 7e in de klasse. Een mager resultaat, maar gezien de omstandigheden toch nog bevredigend. De wagen wordt inmiddels geheel onderzocht en aangepast om zulke incidenten maximaal te vermijden in de toekomst. De volgende wedstrijd heeft plaats op 29 mei te Zandvoort. Het Spork Racing Team tracht aldaar hoger te scoren en haar waarde te bewijzen! Op naar Nederland!

Download persbericht als PDF-bestand

Adriaenssens-Van Kelst in BGDC 2016 – NL

Na enkele rustigere autosportjaren nemen Jimmy Adriaenssens en Kris Van Kelst de wapens weer in handen en zullen zij dit seizoen vier wedstrijden betwisten in het BGDC kampioenschap met een Seat Leon Supercopa mk2. Driemaal zullen zij het Spork Racing Team verdedigen in eigen land en eenmaal in Zandvoort, Nederland.

Jimmy Adriaenssens “Voor mezelf heeft deze deelname aan het BGDC kampioenschap een nostalgisch tintje, daar ik mijn allereerste wedstrijd in 2005 verreed in het voormalige GDC kampioenschap te Croix-en-Ternois. Het waren mijn allereerste wedstrijd kilometers met een ex Procar VW Golf 4 2.0 ter voorbereiding van een deelname aan de toenmalige BelgianTouringCarSeries en we scoorden al meteen een vierde plaats overall. Daar we nu 12 jaar later opnieuw aantreden in dit kampioenschap hoop ik met Kris en het team minstens even goed te scoren in Zolder komend weekend als een decennium geleden!”

Kris Van Kelst: “Na een sabbatjaar te hebben genomen kijk ik er alsook hard naar uit om de gordels strak te trekken en hoog te scoren op het thuiscircuit te Zolder. We hebben getracht een gevarieerde kalender samen te stellen om zo het maximale te halen uit onze deelnames. Tweemaal het korte hevige Zolder, het lange maar uiterst snelle Spa en vooral het glooiende circuit van Zandvoort beloven ons een uitdagend jaar te brengen. Let the games begin!”

Download persbericht als PDF-bestand